Καθηγητής στην Δραματική Σχολή από το 1989, Αγωγή του Λόγου - Ορθοφωνία και Αρχαίο Θεάτρο.
Γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα, σε ένα σπίτι όπου το Θέατρο ήταν τρόπος ζωής. Πατέρας του ήταν ο ηθοποιός, συγγραφέας και δάσκαλος του Λόγου Νίκος Παπακωνσταντίνου και μητέρα του η ηθοποιός, σκηνοθέτης και δασκάλα της υποκριτικής Άννα Πολυτίμου.
Τα καλοκαίρια των παιδικών του χρόνων, τα περνούσε κυρίως στην Επίδαυρο, όπου παρακολουθούσε όλες τις πρόβες και τις παραστάσεις Αρχαίου Δράματος όπου συμμετείχε ο πατέρας του σαν ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου.
Το χειμώνα, η παρακολούθηση όσο γίνεται περισσότερων θεατρικών παραστάσεων ήταν κάτι το αυτονόητο. Παράλληλα, ζώντας σε ένα σπίτι όπου γινόντουσαν μαθήματα θεάτρου, μπορεί να ειπωθεί ότι, πριν φοιτήσει στη δραματική σχολή, είχε παρακολουθήσει περισσότερα μαθήματα απ’ όσα παρακολούθησε ανελλιπώς σε αυτήν, αν προσθέσει κανείς και τις αναρίθμητες παιδικές και εφηβικές απογευματινές επισκέψεις σε δραματικές σχολές όπου παρακολουθούσε μαθήματα και άλλων, όπως του Θ. Κωτσόπουλου ή του Τ. Λιγνάδη.
Παράλληλα, διάβαζε με πάθος θεατρικά έργα, κυρίως των κλασσικών, αλλά και θεωρία Θεάτρου. Έμαθε γρήγορα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά και ιταλικά και μεταφράζει ποίηση και θέατρο από αυτές τις γλώσσες, όπως και από τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά.
Η πρώτη του θεατρική μετάφραση («Μεταμφιέσεις» του Tom Stoppard) εκδόθηκε το 1979 από τις εκδόσεις «Δωδώνη». Όσες ακολούθησαν, προοριζόντουσαν κυρίως για την παρουσίασή τους από τη σκηνή.
Μετά τις εγκύκλιες σπουδές, ο Δ. Ν. Π. σπούδασε στη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών του Ε. Μ. Π. και, αν και δεν ακολούθησε ποτέ επαγγελματικά τον κλάδο αυτό, είναι πάντα πολύ περήφανος για τα όσα Μαθηματικά και την όση Φυσική έμαθε σ’ αυτές τις σπουδές, που βοήθησαν ουσιαστικότατα την πορεία του σαν ηθοποιού, σα σκηνοθέτη και σα δασκάλου, τόσο της Αγωγής του Λόγου όσο και της Υποκριτικής.
Στη σκηνή ανέβηκε πρώτη φορά σα νήπιο και δεν έλλειψε ποτέ από τα σχολικά και φοιτητικά θεατρικά σχήματα. Στο Θεατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών έπαιξε ρόλους δημιουργημένους από το Μπρεχτ, το Μποστ ή τον Alfred Jarry και η πρώτη του επαγγελματική δουλειά ήταν κινηματογραφική, το 1981, στην ταινία «Παλληκάρι μου», αμερικανική παραγωγή με τον Τέλλυ Σαβάλας. Σαν ηθοποιός, έχει παίξει κυρίως στο Θέατρο κλασσικού ρεπερτορίου και ιδιαίτερα σε παραστάσεις Αρχαίου Δράματος, με πολλούς θιάσους και έχει κάνει λίγη τηλεόραση ( π.χ. «Υπερμνησία», «Ασημένιο δηνάριο») και πολύ λίγο κινηματογράφο.
Σα σκηνοθέτης ξεκίνησε το 1990 με «Μία βραδιά με το Δία» αγγλόφωνη επιθεώρηση με αρχαϊκά θέματα, διανθισμένη με στιγμιότυπα από κωμωδίες του Αριστοφάνους. Το 1994 ίδρυσε μαζί με τη σύζυγό του, την ηθοποιό, συγγραφέα και δασκάλα του Θεάτρου Ματίνα Παπαγεωργίου, το θίασο «Κασταλία», που έχει σαν κύρια θερινή έδρα το Θέατρο Σέττας «Νίκος Παπακωνσταντίνου», καλλιμάρμαρο αντίγραφο του Θεάτρου της Επιδαύρου χιλίων περίπου θέσεων, που έχτισε με τα χέρια του ο Ν. Π. στο ελατόφυτο χωριό Άνω Σέττα της Εύβοιας κατά τη διάρκεια των 14 τελευταίων χρόνων της ζωής του. Όλες οι παραστάσεις του θιάσου «Κασταλία» είναι σε σκηνοθεσία Δ. Ν. Π. , μερικές σε συνεργασία με τη Ματίνα Παπαγεωργίου. Αναφέρονται ενδεικτικά οι Αρχαίες Τραγωδίες, με τη χρονολογία και τους ρόλους που έπαιξε σ’ αυτές ο Δ. Ν. Π.:
- 1996 Σοφοκλέους «Ηλέκτρα» (Ορέστης)
- 1997 Ευριπίδου «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» (Αγαμέμνων)
- 1998 Αισχύλου «Αγαμέμνων» (Κορυφαίος του Χορού)
- 1999 Ευριπίδου «Εκάβη» (Πολύδωρος και Πολυμήστωρ)
- 2000 Ευριπίδου «Ιππόλυτος» (Ιππόλυτος)
- 2001 Ευριπίδου «Τρωάδες» (Μενέλαος)
- 2002 Σοφοκλέους «Αντιγόνη» (Κρέων)
- 2003 Σοφοκλέους «Οιδίπους Τύραννος» (Οιδίπους)
- 2004 Ευριπίδου «Ικέτιδες» (Θησεύς)
- 2017 Ευριπίδου «Ελένη» (Μενέλαος)
Στον «Αγαμέμνονα», την «Εκάβη», τον «Ιππόλυτο» και τις «Τρωάδες» ο Δ.Ν.Π. έγραψε και τη μουσική για την παράσταση. Στις «Ικέτιδες» έκανε τη χορογραφία. Στην «Ελένη», τη μετάφραση.
Το 2006, η «Κασταλία» παρουσίασε, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Δ.Ν.Π., τους «Βρυκόλακες» του Ερρίκου Ίψεν, με τον Δ.Ν.Π. στο ρόλο του Όσβαλντ.
Έργα της Ματίνας Παπαγεωργίου που έχει παρουσιάσει η «Κασταλία» είναι «η Περσεφόνη της Αχερουσίας» (2001 και 2016), «η Κόρη του Μυλωνά» (2005), «ο Αλή-Μπαμπά και οι Σαράντα Κλέφτες» (2007), «ο Οδυσσέας στην Ιθάκη» (2008) και ο «Μινώταυρος» (2009).
Από το 2013, βοηθός σκηνοθέτης του Δ. Ν. Π. είναι ο γιός του, Νίκος Δ. Παπακωνσταντίνου.
Σα δάσκαλος του Θεάτρου, κύρια στον τομέα της Αγωγής του Λόγου, ο Δ.Ν.Π. διδάσκει ανελλιπώς από το 1989 σε δραματικές σχολές και θεατρικά εργαστήρια (Μαίρης Βογιατζή - Τράγκα, Βασίλη Διαμαντόπουλου – «Ίασμος», Πειραϊκού Συνδέσμου, Γιώργου Κιμούλη, Δήμου Αγίας Βαρβάρας, Δήμου Πετρούπολης, Έλντας Πανοπούλου, Αλμπέρτο Εσκενάζη) σχολές δημοσιογραφίας, σεμινάρια κλπ και έχει αναπτύξει σύστημα διδασκαλίας της αναπνοής με στόχο την τοποθέτηση, το χρωματισμό της φωνής και τη διαχείρησή της σε δεδομένο χώρο, αλλά και τη σωστή άρθρωση και προφορά της Ελληνικής Γλώσσας, της οποίας ο Δ.Ν.Π. είναι, σε κάθε μορφή της, ταπεινός λάτρης και ανυποχώρητος υπερασπιστής. Το σύστημα αυτό ανανεώνεται και επεκτείνεται συνεχώς, με στόχο τη δυνατότητα του εκπαιδευόμενου ηθοποιού να ανταποκρίνεται με ευχέρεια στις, όλο και πιο απαιτητικές για τον ηθοποιό, φωνητικές ανάγκες του σύγχρονου Θεάτρου.